Άνθρωποι, οι οποίοι έχουν αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι τους στην ιστορία, προσωποποιήσεις πραγματικών καθολικών ανθρώπων. Δείτε παρακάτω τους ανθρώπους που φτιάξανε τον πολιτισμό μας.
Θουκιδίδης: Ο πατέρας της ιστορίας. Ο πρώτος άνθρωπος που αποφάσισε να καταγράψει τα πραγματικά γεγονότα μιας εποχής. Πριν γράψει κάτι, ο Θουκυδίδης, έλεγχε τις πηγές και τις πληροφορίες του από όλες τις μεριές. Σημαντικά του έργα είναι προφανώς η καταγραφή του Πελοποννησιακού πολέμου (την συνέχισε μετά τον Θουκυδίδη ο Ξενοφώντας) και ο Επιτάφιος του Περικλή, που ο Θουκυδίδης μας καταγράφει όλη την ομιλία του Περικλή στην τελετή προς τιμή των νεκρών Αθηναίων του Πελοποννησιακού πολέμου.
Σωκράτης: Υπάρχει το ρητό: "δυο "άνθρωποι" άλλαξαν τη ιστορία του κόσμου και τους δυο τους σκότωσαν οι δικοί τους. Ο ένας είναι ο Χριστός και ο άλλος ο Σωκράτης". Ο πρώτος φιλόσοφος που ασχολήθηκε με την ψυχή του ανθρώπου, που προσπάθησε να δώσει ερμηνεία σε λέξεις όπως έρωτας, φιλία, συναισθήματα, πραγματική γνώση. Δεν κατέγραψε ποτέ τη διδασκαλία του (άλλο ένα κοινό σημείο με τον Χριστό), ότι υλικό διαθέτουμε σήμερα προέρχεται από το έργο του πιστού μαθητή του, Πλάτωνα. Ο Σωκράτης κατηγορήθηκε για άθεος και πως παρέσερνε τους νέους στον έκκλητο βίο. Άλλωστε το δαιμόνιο που όπως υποστήριζε ζούσε μέσα του και τον συμβούλευε ήταν ευρέως γνωστό στην Αθήνα τότε. Ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο, αρνήθηκε πεισματικά να δραπετεύσει και συζητώντας ατάραχος με τους φίλους του για την αθανασία της ψυχής ήπιε το κώνειο.
Αριστοτέλης: Ο καλύτερος μαθητής του Πλάτωνα στην Ακαδημεία του. Λένε πως όταν ο Αριστοτέλης έλειπε από το μάθημα, ο Πλάτωνας έλεγε πως λείπει ο Νους της τάξης. Φημισμένος δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η διδασκαλία του διαπερνούσε βαθύτατα τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα. Σε αντίθεση με τον Σωκράτη καταπιάστηκε με τα πολιτικά και τα φυσικά φαινόμενα. Έδωσε ερμηνεία στον όρο μεσότητα, έδωσε συμβουλές για το πως θα έπρεπε να ζει ο καθένας, ακόμα έγραψε για την ανατομία των ζώων. Σήμερα, η διδασκαλία του διδάσκετε στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Αρχιμήδης: Μέγας σοφός της αρχαιότητος, μαθηματικός φυσικός και μηχανικός. Συνέδεσε το όνομά του με τη γένεση της μηχανικής στην αρχαία Ελλάδα, τη λύση περίφημων μαθηματικών προβλημάτων, καθώς και με τις αμυντικές εφευρέσεις του που χρησιμοποιήθηκαν όταν οι Ρωμαίοι πολιορκούσαν την πατρίδα του, τις Συρακούσες. Ο Αρχιμήδης επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ευρωπαϊκή επιστημονική σκέψη, καθώς και τους Άραβες επιστήμονες, οι οποίοι αντέγραψαν όλα τα έργα του στα αραβικά, γλώσσα στην οποία διασώθηκαν αρκετά, αφού τα πρωτότυπα είχαν χαθεί.
Πυθαγόρας: Είναι ο κατεξοχήν θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών και δημιούργησε ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων, που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις. Μια πολύ σημαντική ανακάλυψη που έκανε ο Πυθαγόρας είναι η αριθμητική ερμηνεία του σύμπαντος. Μετρώντας τα κατάλληλα μήκη της χορδής ενός μονόχορδου, διαπίστωσε πως τα σύμφωνα μουσικά διαστήματα μπορεί να εκφρασθούν σε απλές αριθμητικές αναλογίες των τεσσάρων πρώτων ακεραίων αριθμών. Σ΄αυτόν αποδίδονται οι αριθμητικοί λόγοι της οκτάβας (2/1, δια πασών), της τέταρτης (4/3, δια τεσσάρων), της πέμπτης (3/2, δια πέντε) και του μείζονος τόνου (9/8 που είναι η διαφορά μεταξύ τέταρτης και πέμπτης). Το ενδιαφέρον του Πυθαγόρα για τη μουσική αρμονία οδηγεί στη σκέψη σε αυτόν να αποδοθεί και η θεωρία της «Αρμονίας των Σφαιρών». Επίσης έχουν αποδοθεί σε αυτόν διάφορες γεωμετρικές ανακαλύψεις με γνωστότερο το ομώνυμό του θεώρημα.
Θέσπις: Ο πρώτος ηθοποιός και σύμφωνα με την παράδοση, ο εφευρέτης της τραγωδίας. Στα μέσα περίπου του 6ου αι. π.Χ., είχε την ιδέα να ξεχωρίσει ένα μέλος του χορού (πιθανότατα τον ίδιον) και να παρεμβάλλει στη διθύραμβοαπαγγελία με άλλο μέτρο και διαφορετική μελωδία από του Χορού.
Πολλές πληροφορίες αντλήθηκαν από: wikipedia.
Σωκράτης: Υπάρχει το ρητό: "δυο "άνθρωποι" άλλαξαν τη ιστορία του κόσμου και τους δυο τους σκότωσαν οι δικοί τους. Ο ένας είναι ο Χριστός και ο άλλος ο Σωκράτης". Ο πρώτος φιλόσοφος που ασχολήθηκε με την ψυχή του ανθρώπου, που προσπάθησε να δώσει ερμηνεία σε λέξεις όπως έρωτας, φιλία, συναισθήματα, πραγματική γνώση. Δεν κατέγραψε ποτέ τη διδασκαλία του (άλλο ένα κοινό σημείο με τον Χριστό), ότι υλικό διαθέτουμε σήμερα προέρχεται από το έργο του πιστού μαθητή του, Πλάτωνα. Ο Σωκράτης κατηγορήθηκε για άθεος και πως παρέσερνε τους νέους στον έκκλητο βίο. Άλλωστε το δαιμόνιο που όπως υποστήριζε ζούσε μέσα του και τον συμβούλευε ήταν ευρέως γνωστό στην Αθήνα τότε. Ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο, αρνήθηκε πεισματικά να δραπετεύσει και συζητώντας ατάραχος με τους φίλους του για την αθανασία της ψυχής ήπιε το κώνειο.
Αριστοτέλης: Ο καλύτερος μαθητής του Πλάτωνα στην Ακαδημεία του. Λένε πως όταν ο Αριστοτέλης έλειπε από το μάθημα, ο Πλάτωνας έλεγε πως λείπει ο Νους της τάξης. Φημισμένος δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η διδασκαλία του διαπερνούσε βαθύτατα τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα. Σε αντίθεση με τον Σωκράτη καταπιάστηκε με τα πολιτικά και τα φυσικά φαινόμενα. Έδωσε ερμηνεία στον όρο μεσότητα, έδωσε συμβουλές για το πως θα έπρεπε να ζει ο καθένας, ακόμα έγραψε για την ανατομία των ζώων. Σήμερα, η διδασκαλία του διδάσκετε στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Αρχιμήδης: Μέγας σοφός της αρχαιότητος, μαθηματικός φυσικός και μηχανικός. Συνέδεσε το όνομά του με τη γένεση της μηχανικής στην αρχαία Ελλάδα, τη λύση περίφημων μαθηματικών προβλημάτων, καθώς και με τις αμυντικές εφευρέσεις του που χρησιμοποιήθηκαν όταν οι Ρωμαίοι πολιορκούσαν την πατρίδα του, τις Συρακούσες. Ο Αρχιμήδης επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ευρωπαϊκή επιστημονική σκέψη, καθώς και τους Άραβες επιστήμονες, οι οποίοι αντέγραψαν όλα τα έργα του στα αραβικά, γλώσσα στην οποία διασώθηκαν αρκετά, αφού τα πρωτότυπα είχαν χαθεί.
Πυθαγόρας: Είναι ο κατεξοχήν θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών και δημιούργησε ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων, που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις. Μια πολύ σημαντική ανακάλυψη που έκανε ο Πυθαγόρας είναι η αριθμητική ερμηνεία του σύμπαντος. Μετρώντας τα κατάλληλα μήκη της χορδής ενός μονόχορδου, διαπίστωσε πως τα σύμφωνα μουσικά διαστήματα μπορεί να εκφρασθούν σε απλές αριθμητικές αναλογίες των τεσσάρων πρώτων ακεραίων αριθμών. Σ΄αυτόν αποδίδονται οι αριθμητικοί λόγοι της οκτάβας (2/1, δια πασών), της τέταρτης (4/3, δια τεσσάρων), της πέμπτης (3/2, δια πέντε) και του μείζονος τόνου (9/8 που είναι η διαφορά μεταξύ τέταρτης και πέμπτης). Το ενδιαφέρον του Πυθαγόρα για τη μουσική αρμονία οδηγεί στη σκέψη σε αυτόν να αποδοθεί και η θεωρία της «Αρμονίας των Σφαιρών». Επίσης έχουν αποδοθεί σε αυτόν διάφορες γεωμετρικές ανακαλύψεις με γνωστότερο το ομώνυμό του θεώρημα.
Θέσπις: Ο πρώτος ηθοποιός και σύμφωνα με την παράδοση, ο εφευρέτης της τραγωδίας. Στα μέσα περίπου του 6ου αι. π.Χ., είχε την ιδέα να ξεχωρίσει ένα μέλος του χορού (πιθανότατα τον ίδιον) και να παρεμβάλλει στη διθύραμβοαπαγγελία με άλλο μέτρο και διαφορετική μελωδία από του Χορού.
Πολλές πληροφορίες αντλήθηκαν από: wikipedia.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου