ΜΕ ΠΟΙΑ ΑΦΟΡΜΗ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ;

Όταν ακούτε ένα τραγούδι το οποίο σας αρέσει η μελωδία του και κυρίως οι στίχοι του, αναρωτιέστε ποτέ υπό ποιες συνθήκες γράφτηκε και για ποιο λόγο;;
Σας παρουσιάζουμε αγαπημένα μας τραγούδια και  ποιες οι πηγές της έμπνευσης των δημιουργών τους!!!
"Όνειρο Ήτανε" του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Ένας φίλος του τραγουδιστή έβλεπε κάθε νύχτα στο ονειρό του την μορφή μιας άγνωστης κοπέλας, κάθε νύχτα. Μετά από περίπου έξι μήνες, η κοπέλα στο όνειρο του πέθανε και από τότε σταμάτησε να την ονειρεύεται. Επειδή του φάνηκε περίεργο, το εκμυστηρεύτηκε στον τραγουδιστή και.. το αποτέλεσμα γνωστό!!

"Οδός Αριστοτέλους". Κάποτε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έγραψε στην στήλη του "Ματιές" στα Νέα, το εξής κείμενο αναφορικά με το τραγούδι:
"Η Αργυρώ
Κάθε Σάββατο κατεβαίνω στην παλιά μου γειτονιά, εκεί στην πλατεία Κυριακού. Κατέβηκα και χτες σαν να με έσπρωχνε κάτι, προς τα παιδικά μου λημέρια. Και συνάντησα στη τύχη την Φωτεινή, που μου είπε για την Αργυρώ και με φαρμάκωσε.
Θα έχετε ακούσει ίσως κάποιο τραγούδι μου, με μουσική του Γιάννη Σπανού και τίτλο "Οδός Αριστοτέλους". Σε αυτό το τραγούδι δυο στίχοι λένε "παίζανε οι μικρότεροι κλέφτες και αστυνόμους και ήταν αρχηγός η Αργυρώ..." Καιρός να πω, ότι η Αργυρώ δεν γεννήθηκε από την φαντασία μου. Υπήρξε ήταν ένα κορίτσι στην γειτονιά μου.
Ήταν ένα κορίτσι που ντύνονταν αγορίστικα και έκανε το λουστράκι, εκείνα τα χρόνια της κατοχής. Κάποιο πρωί, καθώς πήγαινε για δουλειά, την χτύπησε ένα γερμανικό αυτοκίνητο και την τραυμάτισε σοβαρά. Την πήγαν στο νοσοκομείο. Εκεί, αποκαλύφτηκε, ότι ο λουστράκος δεν ήταν αγόρι, και ο Αυστριακός οδηγός που την χτύπησε συνταράχθηκε. Έτσι αποφάσισε να σταθεί δίπλα στην Αργυρώ και την οικογένεια της.
Ο Αυστριακός το είπε και το έκανε, Η Αργυρώ έγινε καλά, μεγάλωσε, παντρεύτηκε. Μα τα δύσκολα τα μαρτυρικά χρόνια που πέρασε σαν παιδί, άφησαν στην ψυχή της το ίχνος τους. Και η παλιά μου γειτονοπούλα κάποια στιγμή χτυπήθηκε από την αρρώστια και κατέληξε ψυχοπαθής στο Δαφνί, όπου με πληροφόρησε η Φωτεινή πως πέθανε πριν από λίγους μήνες..."


"Διδυμότειχο  μπλουζ" του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Το τραγούδι αυτό έχει συνδεθεί με την στρατιωτική θητεία. Όπως έχει ομολογήσει ο ίδιος ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, το τραγούδι είναι αυτοβιογραφικό:  "Το τραγούδι αυτό είναι βιογραφικό από την προσωπική μου ιστορία στον στρατό.     
Την διηγούμαι μια μέρα στον Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλο και το απόγευμα μου την έφερε σε στίχους..."


"Το ημερολόγιο" του Χρήστου Θηβαίου. Σύμφωνα με μη επιβεβαιωμένες φήμες αυτή είναι η ιστορία αυτού του μαγευτικού τραγουδιού: Ο Θηβαίος ήταν πολύ ερωτευμένος μια κοπέλα μικρότερη του. Την παρακαλούσε για πολύ καιρό να βγουν μαζί να δειπνήσουν σε ένα εστιατόριο αλλά αυτή αρνιόταν. Μετά από πολύ καιρό, αυτή δέχτηκε επιτέλους. Πήγε λοιπόν ο Θηβαίος και την περίμενε, αλλά η κοπέλα δεν πήγε ποτέ, καθώς την ώρα που πήγαινε, είχε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα.